| Peuken en frietjes die zich ophopen bovenaan de roltrap, voetbalopstellingen en verkeersinfrastructuren liggen aan de oorsprong van het werk van Emiel Zeno, en vertonen (on)regelmatige systeempjes van ons culturele stadsleven. Met de wisselwerking tussen details en architectuur probeert Zeno onderwerpen te verweven zonder deze systemen te sluiten. Details binnen zijn installaties tonen dat wat onbetekenend lijkt, met veel zorg in het geheel is ingepast, zelfs een constructieve waarde heeft. Het werk presenteert zich alseen opstelling van de achterkant der dingen, een hommage aan het onooglijke. |
