Het concept van de fotografische verkenning van "verborgen ruimtes" markeert het beginpunt van mijn fotografie.
Om enkele elementaire experimenten met ruimte en licht uit te voeren, heb ik een camera opgesteld in de kruipruimte onder mijn atelier. Terwijl de lens van de camera werd geopend, "schilderde" ik licht op de muren door met een zaklamp door de open ruimte te zwaaien.

Toen ik de eerste resultaten aan enkele bezoekers in de studio liet zien, vroegen zij waar de foto's gemaakt waren. De afbeeldingen deden denken aan oude archeologische vindplaatsen. Ik vertelde dat de ruimte op de foto's zich direct onder de vloer bevond, dat ze letterlijk bovenop de gefotografeerde ruimte stonden. Een blik van verwarring verscheen op hun gezichten: hoe kon een ruimte die er zo vreemd en exotisch uitzag, eigenlijk rechtstreeks verbonden zijn met de ruimte waarin we ons bevonden? Deze reactie liet mij duidelijk zien dat ik dit verder moest uitwerken

Wanneer een persoon een foto bekijkt van een verborgen ruimte in een bekend gebouw, wordt deze afbeelding toegevoegd aan alle verzamelde indrukken en kennis van die plek. Die interactie tussen de foto en hoe de kijker het gebouw ervaart wordt het meest direct en effectief wanneer het beeld van de verborgen ruimte wordt gepresenteerd in het gebouw waar de foto is gemaakt. Dit maakt de foto 'site-specifiek'.

Veel foto's worden nog steeds geacht de waarheid te presenteren, documenten laten zien 'hoe het is'. Dit speelt een belangrijke rol bij de foto's van de verborgen ruimtes. Als de kijker zijn ogen niet kan vertrouwen - wat hij ziet is echt - verliest de foto onvermijdelijk haar betekenis. Een uiterst neutrale en beschrijvende foto van een verborgen ruimte zal geen visueel belang hebben; bovendien zal het elk mysterie vernietigen. Met mijn foto's streef ik er naar om te laten zien wat er werkelijk is, zonder elementen van een bepaalde ruimte toe te voegen of te wijzigen. Tegelijkertijd probeer ik te suggereren en te bewijzen dat het gebouw veel groter is dan het lijkt, en dat er achter de muren een complete wereld wacht om ontdekt te worden. Het "bewijs" ligt in de geloofwaardigheid van de foto zelf.

Het belangrijkste hulpmiddel dat ik gebruik om mijn doel te bereiken, is het aanwezige licht en de kleur van dat licht: TL-licht kleurt op de foto groen, halogeenlampen worden geel, gewone gloeilampen stralen roder licht uit en daglicht is blauw. In wezen dekken deze kleuren het totale spectrum van licht, en in de meeste gevallen kan een veelvoud aan bronnen beschikbaar zijn. Zelfs als de ruimte zelf grauw is, kan de combinatie van verschillende lichtbronnen voor een kleurverdeling op de foto zofgen, die helpt om bepaalde ruimtelijke aspecten te benadrukken.